กาลครั้งหนึ่ง...
มีชายหนุ่มวัยกลางคนผู้หนึ่ง อาศัยอยู่กับมารดาของตนที่ชรามากแล้ว
เขามีฐานะยากจน มีชีวิตอยู่อย่างอดสูและลำบาก
โดยเฉพาะมารดา เธอเป็นอัมพาตช่วงล่างและตาบอด
ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เลย ชายหนุ่มจึงคิดจะพามารดาของตนไปปล่อยในป่า
เพื่อจะได้ไม่เป็นภาระของตัวเองอีกต่อไป
(สมัยนั้นยังไม่มีสถานสงเคราห์คนชรา)
ระหว่างทางที่ชายหนุ่มเข็นมารดาเข้าป่า...เธอไม่ได้ขอร้อง อ้อนวอน
หรือกล่าวอะไรกับลูกชายเลยทั้งสิ้น
ทำเพียงแค่ก้มหน้าหักกิ่งไม้ทิ้งตามทางไปเรื่อย ๆ ...
จนกระทั่งถึงที่หมาย ชายหนุ่มปล่อยรถเข็นของหญิงชราไว้ข้างโขดหิน
และหันหลังเดินกลับไปโดยไม่มีการสั่งเสียใด ๆ เลยทั้งสิ้น...
เมื่อก้าวเท้าเดินออกห่าง...ก็พลันได้ยินเสียงของผู้เป็นแม่ดังขึ้นไล่หลัง...
"เดินตามทางที่แม่หักกิ่งไม้ทิ้งไว้นะลูก"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น